Oproep tot boycot tegen Israël

Ramsey Nasr is een Palestijns-Nederlandse dichter, schrijver en acteur. Anne Teresa De Keersmaeker is een gevierd choreografe. Samen met anderen vinden ze dat het tijd is voor anti-Israëlische actie.

Wat te doen als politieke acties falen om Israël tot een terugtrekking uit de bezette gebieden te bewegen? Zoals eerder al in andere landen gebeurde, wordt bij dezen een oproep ge(her)lanceerd tot een economische boycot tegen Israël. De eisen van de ondertekenaars zijn precies: 'De Palestijnse organisaties vragen ook de terugtrekking van investeringen uit Israëlische bedrijven of uit bedrijven die in Israël actief zijn.'

Op de betoging van zondag 11 januari kon je er niet naast kijken: veel demonstranten riepen op tot een boycot tegen Israël. Op woensdag 7 januari bracht een delegatie van Coördinatie Boycot Israël (COBI) een nieuwjaarskaart met zo'n vijfduizend handtekeningen naar de hoofdzetels van Carrefour, Delhaize en Colruyt. De klanten die de petitie hebben ondertekend, vragen hun warenhuis geen producten uit Israël meer aan te bieden.

Die oproep komt niet zomaar uit de lucht vallen. In 2005 riep de grote meerderheid van Palestijnse socioculturele organisaties en ngo's op tot een mondiale campagne van boycot, desinvestering en sancties tegen Israël (BDS-campagne). De bedoeling daarvan was burgers, bedrijven en andere maatschappelijke actoren te betrekken in de strijd tegen de bezetting van Palestina en de discriminatie van de Palestijnen.

Tot nog toe hebben immers alle acties op politiek niveau gefaald om Israël te verplichten zich terug te trekken uit alle gebieden die het sinds 1967 bezet. Israël legt de VN-resoluties terzake naast zich neer en de druk van westerse landen om zich aan die resoluties te houden, is veel te zwak of zelfs onbestaande. Ook de miljoenen Palestijnse vluchtelingen blijven in de kou staan, al hebben ze volgens VN-resolutie 194 al sinds december 1948 het recht om terug te keren naar hun land. En in Israël zelf hebben de 1,4 miljoen Palestijnen die er wonen almaar meer te lijden onder geweld en discriminatie door de staat.

Omdat onze politici falen of andere belangen laten primeren, is een langdurige actieve inzet van burgers overal ter wereld nodig voor een duurzame vrede tussen Joden en Palestijnen in het Midden-Oosten. Betogingen, petities en andere geweldloze actievormen zijn zeer zinvol, maar zonder economische druk zullen ze niet de nodige verandering teweegbrengen. Elke burger kan de druk helpen opvoeren door geen producten uit Israël meer te kopen. Naarmate de campagne van boycot en desinvestering groeit, zal het land minder en minder inkomsten uit handel genereren. Waarschijnlijk zal het nog ettelijke jaren duren vooraleer het gros van de Israëlische burgers en bedrijven de politiek van bezetting en discriminatie van de Palestijnen afvalt, maar als de druk te groot wordt, zullen ze toch eieren voor hun geld kiezen.

Dit is vergelijkbaar met de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In het begin was er maar een beperkt aantal mensen die producten uit Zuid-Afrika boycotten, maar door acties steeg dat aantal drastisch. Daardoor ontstond een klimaat waarin zakendoen met Zuid-Afrika als negatief werd ervaren. Als gevolg daarvan beslisten tal van bedrijven, die anders niet op ethische basis opereren, zich uit Zuid-Afrika terug te trekken. In totaal sloten bijna driehonderd internationale bedrijven hun deuren in dat land.

De Palestijnse organisaties roepen niet enkel op tot een boycot, maar ook tot de terugtrekking van investeringen uit Israëlische bedrijven of uit bedrijven die in Israël actief zijn. In België zijn we begonnen met een eerste desinvesteringsactie: Dexiabank wordt geviseerd omdat ze in Israël een filiaal heeft dat onder meer infrastructuurwerken financiert voor Israëlische nederzettingen in de bezette Westelijke Jordaanoever. Volgens het internationaal recht mag een bezetter (delen van) zijn bevolking niet vestigen in het gebied dat hij bezet. Maar toch wonen er inmiddels zo'n 450.000 Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem.

In een laatste luik van hun oproep pleiten de Palestijnse organisaties voor (politieke) sancties tegen Israël. Concreet betekent dat bijvoorbeeld de opschorting van het Associatieakkoord tussen de EU en Israël en de stopzetting van wapenleveringen aan Israël, ongeacht of ze voor eigen gebruik of voor doorvoer naar derde landen zijn bedoeld. De organisatoren van de betoging van zondag - en met hen de 123 ngo's, vakbonden en politieke partijen die hun achterban opriepen om mee op te stappen - vragen ondubbelzinnig een "opschorting van de akkoorden tussen de EU en Israël". De voorbije week liet ook de vredesbeweging van zich horen met haar kritiek op de Belgische wapenexport naar Israël.

Op 24 november 2008 sprak de voorzitter van de algemene vergadering van de VN, Miguel d'Escoto Brockmann, zijn steun uit voor de BDS-campagne. Andersglobaliste Naomi Klein, verschillende Israëlische en Joodse academici en personaliteiten, onder wie historicus Ilan Pappe en, dichter bij huis, choreograaf-regisseur Alain Platel zijn enkelen van de snel groeiende groep wereldburgers die een boycot tegen Israël steunen. Ook Joodse organisaties steunen de BDS-campagne: International Jewish Anti-Zionist Network (IJAN), European Jews for a Just Peace (EJJP) en Israëlische organisaties als Matzpen en het Alternative Information Center (AIC, Israëlisch-Palestijns) om er maar een paar te noemen.

In België roepen we bekende medeburgers, politici, kunstenaars en academici op om de oproep tot boycot, desinvestering en sancties tegen Israël publiekelijk te steunen.

http://www.boycotisrael.info/

Deze bijdrage is een initiatief van COBI, samenwerkingsverband van Vlaams Palestina Komitee, Codip, Steungroep Palestijnse Kinderen, Vrede, Intal en een tiental lokale Palestinacomités in Vlaanderen, Wallonië en Brussel. Ondertekenaars: Tobias Van Os (COBI - Coördinatie Boycot Israël), Ludo De Witte (auteur), Alain Platel (regisseur Les Ballets C. de la B.), Jos Verbist (acteur-regisseur), Ramsey Nasr (schrijver-acteur), Viona Westra (journaliste-muzikante), Peter Tom Jones (dr., senior researcher KU Leuvenpublicist), Herman De Ley (em. prof. dr. UGent), Dirk Adriaensens (lid van BRussels Tribunal Executive Committee, Coördinator SOS Iraq), Nadia Fadil (sociologe KUL/EUI), Rudi Laermans (hoogleraar sociologie KUL), Jonas Geirnaert (comedian-programmamaker), Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen-voorzitter Democratie 2000), Dirk Tuypens (acteur), Gie van den Berghe (professor UGent, ethicus en historicus), Anne Ganzevoort (researcher Gay/Lesbian/Queer Studies), Lut Viane (sociaal werkster), Mohamed Chakkar (algemeen coördinator Federatie van Marokkaanse Verenigingen), Chokri Ben Chikha (acteur-theatermaker-doctorandus), Kris Cuppens (acteur), Charles Ducal (dichter), Ruddy Doom (UGent), Monika Triest (onderzoekster), Guido Van Poucke (drukker), Karim Zahidi (UGent/UA), Lucas Catherine (auteur), John Gysenbergh (projectverantwoordelijke Jonna Toneelschool Wilsele), Anne Provoost (auteur), Ginette Bauwens (filosofische kring Aurora), Anne Teresa De Keersmaeker (Rosas), Erik Swyngedouw (professor geografie Manchester University), Jos Hennes (uitgever EPO), Lieven De Cauter (prof. dr., cultuurfilosoof), Frank Roels (em. prof. UGent), Lydia Deveen (em. prof. gewezen staatssecretaris en senator), David Van Reybrouck (schrijver), Jan Goossens (artistiek leider KVS), Stefan Hertmans (schrijver), Anja Meulenbelt (senator SP Nederland), Ludo De Brabander (stafmedewerker Vrede), Eric Corijn (prof. VUB), Francine Mestrum (UGent), Aleidis Devillé (dr. sociologie KUL/KHKempen).