Dexia en de Israëlische kolonies

Op 1 maart 2001 meldde het dagblad Le Soir [1] de terugkoop door de “Groep Dexia [...] van de bank Otzar Hachilton Hamekomi, een kleine Israëlische vestiging gespecialiseerd in de financiering van gemeenten en steden”. Sinds dit nieuws bekend werd, hebben leden van de Belgische civiele maatschappij, verdedigers van de Palestijnse zaak, opgeworpen, dat de Frans-Belgische holding met deze terugkoopwaarschijnlijk de kolonisatie van de Palestijnse bezette gebieden wil financieren. Als men de Israëlische economie een beetje kent en de plaats die de Palestijnse territoria hierin innemen, dan moet men geen helderziende zijn, om hieruit af te leiden, dat deze bank zal kunnen rekenen op cliënteel in de Israëlische kolonies in Cisjordanië.

In juni 1967 bezet het Israëlisch leger Cisjordanië, de Gazastrook en de Golanhoogvlakte. Volgens de internationale wetgeving “mag een bezetter een bezette staat niet economisch, demografisch, politiek omvormen”. De redenen die Israel naar voren schuift om de Palestijnse territoria te bezetten, zijn overvloedig. Het religieus argument is er één van: “Judea en Samaria” zijn heilige gebieden die aan Israël toebehoren. Het tweede argument is een veiligheidsargument: Israël wil de Palestijnse bevolking die rond zijn grenzen woont controleren. Een derde reden die het behoud van de Israëlische bezetting verklaart, is de economische aantrekkingskracht die de territoria achter de groene lijn uitoefenen.[2] LEES VERDER


--