De weg naar vrede begint bij het stoppen van agressie

Een opiniestuk van politoloog Fouad Gandoul:

Mia Doornaert ( DS, 10/01/09) verheft het verfijnen en herhalen van Zionistische propaganda tot een nieuwe kunstvorm. Telke male als het moet gaan over het Midden Oosten hakt mevr. Doornaert met een botte bijl op alle iniatieven van Arabische leiders om tot een vredesakkoord met Israël te komen. Israël is in haar ogen een kind dat weggepest wordt door een bende nozems en dus heeft dat kind het recht om met de strafste wapens (fosfosbommen, clusterbommen, munitie met verarmd uranium) in de regio de meest gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid te plegen.

Zelfverdediging heet dat dan. De meest archaïsche techniek van propaganda voeren wordt ad nauseam herhaalt: zoveel mogelijk een leugen herhalen en het wordt de waarheid. Het jammerlijke is dat de burgers van Israël, de Palestijnen en de Arabische buurlanden niet gebaat zijn met dat soort verwerpelijke propaganda.
Herinner u de woorden van Israëls’ eerste premier, David Ben Gurion, toen hij zei dat Israël de Arabieren moest verdrijven om hun plaats in te nemen. Zo gezegd, zo gedaan! Herinner u wanneer hij zei dat hij, indien hij een Arabier was, hij nooit een overeenkomst met Israël zou tekenen omdat hij erkende dat hij en zijn groep Zionisten van het eerste uur, de Palestijnen heeft verjaagd op basis van een belofte die God aan het Joodse zou hebben gedaan. Wie schoot als eerste? Wie heeft wie verjaagd? Wie heeft terrorisme gebruikt om een land op te richten? Wie heeft land illegaal geconfiskeerd om er illegale nederzettingen te bouwen met de bedoeling er illegaal Zionisten te huisvesten die meer wapens in huis hebben dan het Belgisch leger. Wie pleitte om de Palestijnen van alle natuurlijke bronnen af te snijden, inclusief drinkbaar water, om hen weg te pesten?

De Joden hebben de Shoah meegemaakt. Dat is intussen 60 jaar geleden. De Shoah is dermate belangrijk voor het Europees geweten dat je tegenwoordig goed moet opletten op wat je zegt zoniet wordt je als anti-semiet af geschilderd. Niettemin vraagt mevr. Doornaert aan de Palestijn die nu al 60 jaar afziet, die ofwel in verpauperde burchten omringd door vijandige kolonisten ofwel in een open lucht gevangenis leeft waar de dood constant door de straten doolt, om zijn leed te vergeten en om vooruit te kijken. Gaza is vandaag voor de Palestijn wat Auschwitz was voor de Jood, met uitzondering van de gaskamers. Nergens ben je veilig. Israëls’ opgepepte leger schiet op alles wat beweegt, inclusief scholen, moskeeën en gebouwen waar vluchtelingen hopen op een kans op leven. Dat soort leed, dat al 60 jaar duurt, kan je niet zomaar wegvegen. Niemand heeft het recht deze mensen te vragen om hun leed te vergeten en een compromis die er geen is, met de loop van Israëls’ geweer tegen de slaap, te accepteren. Net zoals niemand het recht heeft de Joden te vragen hun leed te vergeten en te leven alsof de Shoah nooit heeft plaats gevonden.

De weg naar vrede begint bij het staken van agressie. Laat ons wel wezen, Israël heeft geen enkel bestand gerespecteerd, geen enkel mensenleven ontzien en geen greintje respect voor internationaal recht. Door een open en ó zo ongelijke oorlog met Hamas uit te lokken volgt Israël een uitgekiend plan dat al 1.5 jaar in de maak was. Geheel conform de lijfspreuken van de Mossad (Israëlisch inlichtingendienst die executies van opponenten in het buitenland pleegde) overigens, maar wat wil je met een minister van buitenlandse zaken die nog voor de beruchte organisatie heeft gewerkt.

Israël zal nooit vrede kennen zolang deze staat kiest voor het continue en manifest ontkennen van internationaal recht. Het zal nooit vrede kennen zolang de Palestijn, vernedering op vernedering en begrafenis op begrafenis elke kans op een normaal leven wordt ontkent. De enige weg vooruit is de weg van dialoog en het respecteren van gemaakte afspraken. Vandaag zijn wij allemaal Palestijn.