De met Israel meeheulende Nederlandse pers

NOS-correspondent Sander van Hoorn beweerde gisteravond in het NOS-Journaal dat 'echt, meer dan 90 procent steun' van de Israeli's achter het Israelische bloedbad in Gaza staat, dat nu al meer dan 800 Palestijnen het leven heeft gekost, een groot deel van hen gewone burgers. Van Hoorn verklaarde deze steun op een manier die geen enkele Israelische propagandist snel had kunnen verbeteren. 'Dat heeft ermee te maken dat de meeste Israeli's zeggen: ''eh, we moeten wel, we konden niet anders. Acht jaar lang hebben we al raketten op het zuiden van Israel gezien." En natuurlijk zien ze de beelden, zien ze de internationale verontwaardiging, maar ze zeggen: "Wat moeten we anders, Hamas mikt ook op onze scholen, mikt op onze burgers en Hamas verschuilt zich tussen hun eigen burgers, dat is de vijand waarmee we te maken hebben." Een vijand, zegt Israel bovendien, die gefinancierd wordt door onze aartsvijand Iran, en dat is de reden waarom die steun onder de Israeli's nog altijd zo fenomenaal groot is. Een steun die ook nog daar is op het moment dat het Israelische kabinetsbesluit dan toch uiteindelijk met tanks en troepen Gaza-stad binnen trekken.'

Over de leugen van de steun die 'nog altijd zo fenomenaal is,' hebben we het al gehad. Sander van Hoorn telt de 20 procent Palestijnse Israeli's niet mee, omdat die Israelische burgers in zijn ogen nu eenaam niet meetellen. En voor de rest gaat hij blind af op opinie-onderzoeken, zonder dat overigens te vermelden: 'Echt, meer dan 90 procent, steun.'

Waarom is dit propaganda en geen journalistiek? Welnu, het antwoord is: het is propaganda omdat de context van 60 jaar etnische zuivering en 40 jaar bezetting volledig wordt verzwegen. Oorzaak en gevolg zijn weg. Van Hoorn doet het voortkomen dat het conflict is begonnen met Hamas-raketten en niet met de etnische zuivering die begon in 1948 en waarover Benny Morris, de meest vooraanstaande joods-Israelische historicus, heeft verklaard:

'The revised book is a double-edged sword. It is based on many documents that were not available to me when I wrote the original book, most of them from the Israel Defense Forces Archives. What the new material shows is that there were far more Israeli acts of massacre than I had previously thought. To my surprise, there were also many cases of rape. In the months of April-May 1948, units of the Haganah [the pre-state defense force that was the precursor of the IDF] were given operational orders that stated explicitly that they were to uproot the villagers, expel them and destroy the villages themselves.' LEES VERDER